سحر طی شد موذن بانگ برداشت.

چه شب های ظلمانی که نورانیت الله اکبرش تیرگی ها را زدوده و چه شب های سرد که ندای توحیدش گرمی بخش محافل عاشقان وعارفان بوده است.چه روزهای گرمی که نسیم حی الی الصلاتش خنکای سینه تفتیده هزاران عاشق دلباخته بوده است وهنوزهم ندای حزین وحسینش نوازش گر هزاران گوشی است که صاحبانشان  دل به ندای توحید دارندو اینک که سنگربانان جوان ،حریم بانگ محمدی را پاس می دارندباآسودگی خیال ،معتکف منزلگه دوست است ودل به معبود داده و زبان را به ذکر معشوق ازلی تر کرده است.

حاجی سلیمان  را می گویم ...

هر جمعه ها او را می بینم که نشسته نماز می خواند .از چند مدت قبل می خواستم یه عکس  ازش بگیرم و بذارم توی وبلاگم..امروز دیگه دل به دریا زدم رفتم کنارش نشستم و بعد از سلام بهش گفتم: حاجی اجازه دارم ازتون عکس بگیرم .گفت: اره هرچند تا می خوای بگیر ولی بگو اسمت چیه؟ گفتم:حاجی، من عارف پسرآخری مرحوم حاجی عبد الرحمن رضاهستم. دستش را روی شانه ام کشید وگفت :کاملا می شناسمش ،خدا رحمتش کنه. خونه که رسیدم زنگ زدم دوستم(سعادت نیا) بهش گفتم: ببین امروز چه  عکسی برات می فرستم  ناهار که خوردم زنگ زدم معلم سال دوم دبیرستانم (آقای عزیز علی نیا) گفتم برام با اون ذوق و احساس همیشگیش یه متن آماده کنه، دستش درد نکنه یه ربع نگذشته بود آقای علی نیا که خدا  او و دیگر عزیزانی که برای رویدر زحمت می کشند برامون حفظ کنه ،متنی شروعی رو برام خوند ومن هم...  

برای دریافت عکس با وضوح بیشتر به وبلاگ  عکس رویدر مراجعه نمایید.